شیوع مصرف ترکیبات کانابینوئیدی از طریق آنالیز ادرار مراجعین مرد به یکی از آزمایشگاههای بالینی شهر کرمان در سال ۱۳۸۲، یک مطالعه مقدماتی

مقدمه: حشیش و ترکیبات کانابینوئیدی نه تنها پر مصرف ترین رتبه را بین مواد غیر مجاز دارند، بلکه بیشترین قلمرو مصرف را در جهان تشکیل می دهند. با توجه به جمعیت جوان ایران و همسایگی با افغانستان و پاکستان، مصرف کانابینوئیدها از مشکلات اصلی سو مصرف مواد در آینده ایران می باشد. بنابراین این مطالعه مقدماتی جهت تعیین همه گیرشناسی مصرف ترکیبات کانابینوئیدی صورت گرفت. روش کار: در این مطالعه توصیفی نمونه ادرار حدود 700 مرد مراجعه کننده به یک آزمایشگاه بالینی بزرگ در شهر کرمان در سال 1382 جهت تعیین متابولیت های کانابینوئیدی جمع آوری شد. آزمون تجسسی با استفاده از تکنیک یک مرحله ای ایمنواسی سریع (rapid situation assessment)، rsa انجام شد. مطالعه بصورت دو سو کور بود و فقط سن و محل سکونت (روستایی یا شهری) مشخص شد. کلیه مراحل با تایید و نظارت کمیته اخلاق انجام پذیرفت. یافته ها: شیوع ترکیبات کانابینوئیدی 0.6 درصد بدست آمد. هر چهار مورد مثبت ساکن شهر بوده و سن آنان بین 31 تا 67 سال بود. بیش از 90 درصد مراجعین شهری بوده و میانگین سن آنان46.8±16 بود در حالیکه میانگین سن مراجعین روستایی 17 ± 54.3 بود. نتیجه گیری: شیوع مصرف کانابینوئیدها با توجه به طیف سنی و نیز احتمال ابتلا به بیماریهای زمینه ای بیش از حد انتظار است. اما استفاده از آنالیز ادراری مستلزم حجم نمونه بالاتری می باشد که توزیع آن از نظر سنی با جامعه منطبق باشد.